این آیین که می‌توان آن را اوج ارادت و دلدادگی ساکنان این خطه به آستان مقدس سیدالشهدا(ع) دانست، با مشارکت اقوام مختلف منطقه ازجمله کُرد، ترک، تات و ترکمن برگزار می‌شود و همه در کنار هم با خلوص و عشق تمام، نخل عزای امام حسین(ع) را بر دوش گرفته و حسین حسین گویان، به گردش درمی‌آورند.در این مراسم که به عنوان سنتی کهن و به طور اختصاصی در شهرستان جاجرم برگزار می‌شود، همزمان با روز عاشورا، هیئت‌ها و دسته‌های زنجیرزنی با نظم خاصی در حسینیه بزرگ گرد هم آمده و از هر هیئت یک نفر به مدت چند دقیقه نوحه‌خوانی کرده و دیگران سینه یا زنجیر می‌زنند و این سینه‌زنی و عزاداری تا ظهر عاشورا ادامه دارد.

پیش از عزاداری، مردم جاجرم براساس سنتی چند صدساله دو نخل چوبی و فلزی را به میدان حسینیه این شهر می‌آورند، نخل‌هایی بزرگ که حدود ۴۰ نفر در برداشتن و حمل آن مشارکت می‌کنند و پس از ورود نخل‌ها به میدان، حرکتشان سرعت گرفته و سایر عزاداران هم پشت سر نخل‌ها حرکت می‌کنند.

نخل‌ها و عزاداران به دور میدان می‌چرخند؛ در دور سوم، نخل اول به زمین گذاشته می‌شود و در دور چهارم، نخل دوم، اما علم‌ها و عزاداران همچنان گرد میدان می‌چرخند و در همان حال نیز عزاداری و سینه‌زنی می‌کنند.

مردم این شهرستان روی نخل‌های چوبی و فلزی را با پارچه‌های سیاه و سبزی که روی آن‌ها اسامی اباعبدالله‌الحسین(ع) و حضرت ابوالفضل(ع) و سایر نوشته‌های مذهبی نقش بسته به نخل‌ها می‌بندند و در نوک دو نخل نیز علم‌هایی شبیه نیزه‌های جنگی نصب شده که روی تیغه‌های آن اشعار مذهبی حک کرده‌اند.نخل‌گردانی در جاجرم افزون بر ۴۰۰ سال قدمت دارد و سال ۱۳۹۰ در فهرست میراث معنوی ملی به ثبت رسیده است.

علم‌گردانی جاجرمی‌ها نیز شکل خاصی دارد؛ مردم عزادار جاجرم علم را که همان بیرق و نماد عاشورا و محرم است، از حسینیه بزرگ شهر در کنار «نارین قلعه» که محل نخل‌گردانی نیز هست، همراه با عزاداری و نوحه‌خوانی در کوچه‌ها می‌گردانند و وقتی چند علم از دیگر محلات حمل شده و علمداران به هم پیوستند، دوباره به مسجد بزرگ باز می‌گردند.

مراسم علم‌گردانی در روزهای تاسوعا و عاشورا برگزارمی شود هیئت‌ها و عزاداران، پشت سر علم به سمت مکان‌های عزاداری حرکت می‌کنند.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/